ميراگر اصطكاكي سيلندري تنها داراي دو بخش اصلي شامل بخش استوانه و بخش لوله اي مي باشد كه قطر داخلي بخش لوله اي شكل، در طول محدودي از آن به ميزان بسيار جزيي (چند دهم ميلي متر) از قطر خارجي بخش استوانه اي كمتر است. پس از آنكه بخش لوله اي و بخش استوانه اي به اندازه ي كافي اختلاف دما پيدا كردند، بخش استوانه اي به راحتي داخل لوله قرار مي گيرد به طوري كه امكان حركت مشخصي را به داخل و خارج لوله داشته باشد (نحوه ي قرار گيري مطابق برش طولي نشان داده شده در شكل (2) است.) بعد از تعادل گرمايي، فشار لازم جهت اصطكاك بين سطوح مورد نظر اين دو بخش ميراگر ايجاد مي شود. اين مكانيزم ايجاد فشار ثابت و يكنواخت بين سطوح تماس ميراگر اصطكاكي، ابداعي و ابتكاري مي باشد. در اين ميراگر فشار لازم بين سطوح اصطكاك نه توسط قطعات مكانيكي واسطه (مانند پيچ)، بلكه با تنظيم پارامترهاي هندسي و مصالح استوانه و لوله توسط سطوح اصطكاك كنترل مي شود. در صورت دقت كافي در ساخت، ميزان فشار بين سطوح اصطكاك قابل پيش بيني بود و بسيار قابل اعتماد مي باشد. ميراگر اصطكاكي سيلندري، داراي خاص پايداري ظرفيت، ثبات بار لغزش و قابل اطمينان از لحاظ عملكرد ثابت در طول زمان بوده و داراي منحني هيسترسيس نزديك به مستطيل مي باشد كه گوياي توانايي بالاي خود در اتلاف انرژي است. سطح داخلي حلقه هاي هيسترسيس، نشان دهنده ي ميزان جذب انرژي اين ميراگر در هر سيكل بارگذاري مي باشد. «ميراگر اصطكاكي سيلندري با مكانيزم ايجاد كرنش اجباري»، وسيله اتلاف انرژي غيرفعال جهت ايجاد ميرايي اضافي در دستگاه هاي مكانيكي تحت اثر ضربه و ارتعاش يا در سازه ها جهت ارتقاي رفتار لرزه اي آن ها و كاهش خسارات وارده ناشي از زلزله مي باشد. اين ميراگز ار دو بخش اصلي به علاوه اتصالات لازم جهت الحاق به سازه يا هر سيستم لرزنده يا تحت اثر ضربه تشكيل شده است. بخش هاي اصلي اين ميراگر عبارتند از بخش لوله اي شكل و بخش استوانه اي. جنس و مشخصات هندسي اين دو بخش، براساس نياز طرح و ظرفيت مورد نياز، تعيين مي شود. قطر داخلي بخش لوله اي در طول محدودي از آن به ميزان جزيي و معين، از قطر بخش استوانه اي كمتر است، يعني در دماي همسان استوانه نمي تواند داخل بخش لوله اي قرار گيرد. با ايجاد اختلاف دماي ممناسب بين لوله و استوانه، قطر داخلي لوله افزايش يافته و استوانه به راحتي داخل آن قرار مي گيرد به طوري كه امكان حركت مشخصي را به سمت داخل و خارج بخش لوله داشته باشد. پس از تعادل گرمايي فشار لازم كه قبلا از روابط تحليلي يا كاربرد نرم افزارهاي تحليل پيش بيني شده، بين سطوح تماس (سطح جانبي استوانه و قسمت محدودي از سطح داخلي لوله) ايجاد مي شود. اين تنش هاي عمودي حلقوي بين سطوح كه حاصل از كرنش تحميلي مي باشد، سبب ايجاد اصطكاك بين دو بخش اصلي اين ميراگر مي شود. عوامل مؤثر بر رفتار اين ميراگر، كاملا قابل كنترل هستند، لذا اين ميراگر براي توليد انبوه مناسب مي باشد. در اثر اعمال نيروي محوري به ميزان بار طراحي لغزش به دو سر اين ميراگر، بخش استوانه اي با غلبه بر نيروي اصطكاك داخل بخش لوله اي حركت خواهد كرد و سبب جذب انرژي مكانيكي قابل توجهي خواهد شد. نتايج حاصل از محاسبات و آزمايش ميراگرهاي اصطكاكي سيلندري ساخته شده، نشان دهنده ي رفتار مناسب و قابليت بالاي اين ميراگر در جذب انرژي هيسترتيك مي باشد. كليد واژه ها: ميراگز اصطكاكي، كنترل غيرفعال، هيسترسيس، اتلاف انرژي

دستگاه ارتعاش اجباري وسيله اي براي ايجاد پريود ارتعاشي مي باشد و پاسخ سازه يكي از اصلي ترين موارد بحث و بررسي و نتيجه گيري در مورد چگونگي رفتار زلزله در برابر بارهاي جانبي مي باشد. روش آزمايش اجباري يكي از دقيقترين روشهاي آزمايشنهاي ديناميكي بر روي ساختمان ها مي باشد كه با استفاده از آزمايش ارتعاش اجباري مي توان خصوصيات ديناميكي سازه را بررسي نمود. در اين روش با اعمال نيروي سينوسي با فركانس هاي مختلف بر روي ساختمان عكس العمل آن اندازه گيري شده و سپس با تحليل ركوردهاي اين اندازه گيري ها خواص مورد نظر سازه استنتاج مي شود. هدف از انجام اين آزمايش مقايسه نتايج آزمايش اجباري با نتايج حاصل از تحليل ديناميكي كه با نرم افزار SAP90 انجام شده بود و در نهايت نتايج فركانس هاي ارتعاش و شكل مورد ارتعاشي و ... در دو حالت تحليل كامپيوتري و آزمايش اجباري با هم مقايسه شد. در اين تحقيق ابتدا آزمايشات عملي با فركانس هاي مختلف ناشي از بارگذاري اجباري به سازه بررسي شده سپس مدل تحليلي ايجاد و بررسي شده و نتايج ديناميكي سازه فوق با يكديگر مقايسه و نحوه عملكرد سازه در برابر زلزله واقعي و ميزان خطر پذيري سازه بررسي مي شود. ميزان كارايي ميانقاب ها در برابر بارهاي ديناميكي در ساختمان (توسط 6 روش) بررسي مي شود. سپس به ارزيابي كيفيت مصالح بنايي پرداخته شده كه در اين راستا آزمايش برشي ملات بر روي ساختمان صورت مي پذيرد. لازم به ذكر است در مدل سازي ميانقاب ها از نتايج آزمايش فشاري و برشي ملات لازم است استفاده شود.